2007-09-13 Sunshine valley

Uitstap naar sunshine valley. Trip met bus tot aan skigebied. Vandaar 10 km wandelen langs 3 kleine meren en alpenweiden. Prachtig en uitgestrekt!

2007-09-12 Shadow lake naar Banff

Vanmorgen gesneeuwd. Korte trip door de sneeuw naar Gibbon pas. Sporen van eland gezien. Daarna rugzak genomen en de terugweg naar de parking gevolgd. Door het dalen zijn we uit de sneeuwzone in een nazomerse zon. OP de parking nemen we de huurwagen en terug naar Banff.

2007-09-11 Shadow lake 2

Vanochtend zijn we omstreeks 7:00 opgestaan met een felblauwe hemel. In de lodge kregen we een hartig Canadees ontbijt met pannekoek, omelet, spek, tomaten en worsten. Bij de pannekoek kregen we de befaamde canadese Maple syrup (esdoorn stroop). We mochten zelf onze lunch maken om mee te nemen (brood, vlees, kaas, appels). Er is een tocht van 25 km die een volledige lus rond een berg maakt, maar omdat we de dag voordien al 14 km klim gedaan hadden, kiezen we voor een tocht tot aan Whistling pass en terug die toch nog 20 km lang is. De tocht voerde ons langs 2 meren: Shadow lake en Haiduk lake. We passeerden door bossen en gaan over moerasvlakten. Onderweg zagen we de sporen van een bergleeuw op ons pad. Maar we zien geen enkel zoogdier dat groter is dan een eekhoorn. Aan Haiduk lake passeerden we via het smalle pad vlak naast de rand van het meer. Tip: breng veel water mee voor onderweg. Alhoewel er een frisse wind is, zweet je toch veel en heb je minstens een liter tot anderhalve liter water nodig op een tocht van 20 km. Voorbij Haiduk lake wordt het steiler en lastiger om te klimmen, vooral omdat er water over het pad naar beneden sijpelt en alles gladder wordt. Na de eerste steile klim verandert de vegetatie langzaam tot grasland met hier en daar wat kleine denneboompjes. Wij zagen van hieruit reeds Whistling pass in de hoogte. Tegen de pas zelf is alles rotsblokken en geen vegetatie. We moesten nu een tweede steile klim nemen over een rotspad. Bovenaan de pas zage we 2 wandelaars zitten en we hoorden fluiten. Dus zwaaiden we even. Toen we helemaal boven kwamen, hebben we de 2 wandelaars begroet. Het was een echtpaar uit Chicago dat hun eigen tent meehad en over verschillende passen door de Rockies trok. We hoorden nu nogmaals fluiten en zagen marmotten heen en weer lopen aan de wanden van de pas. Het zijn de marmotten die fluiten om elkaar te seinen. Vandaar komt ook de naam 'Whistling pas'. Hier aten we onze zelfgemaakte lunch op en daarna keerden we via hetzelfde pad terug naar de Lodge. We waren omstreeks 10:00 vertrokken en kwamen pas om 17:00 aan bij de lodge, net op tijd om nog een afternoon tea te krijgen die ons zeer goed smaakte. Bij het avondmaal maakten we kennis met de nieuw aangekomen gasten: ee pasgetrouwd Canadees koppel en 2 mAmerikaanse meisjes. Van de Lodge kregen we een fles wijn voor onze huwelijks verjaardag. Na het eten zaten we nog wat rond het haardvuur en zijn we gaan slapen. Omstreeks 23:00 is het begonnen donderen en bliksemen en af en te werden we nog wakker door de hevige regenval op ons dak.

2007-09-10 Shadow lake

Het hotel in Banff waar we verbleven heet Brewster's Mountain Lodge en is eigendom van de oude cowboyfamilie Brewster. Naast dit hotel in Banff hebben ze nog een aantal andere bezittingen in Banff park, zoals een ranch, golfterrein en een Lodge: Brewster's shadow Lake Lodge. Dit is waar we vandaag naar toe moeten trekken. Een Lodge is een verblijfplats zoals we berghutten kennen in de Alpen. Je kunt er enkel te voet naar toe en je moet je gerief zelf meedragen. Eerst moesten we 19 km noordwaarts rijden langs Highway 1 tot aan de Red Earth Creek parking. Daar hebben we onze bergschoenen aangetrokken en onze rugzak genomen. De wagen moesten we hier achterlaten. Hij stond tussen de bomen naast een stal met paarden. Dit zijn de paarden die de Brewster familie gebruikt om 2 maal per week de Lodge te bevoorraden. Achter de paring lag er een voetpad dat ons 14 km ver in de bergen zou leiden tot we aan de Lodge kwamen. We trokken door naaldwouden, staken kleine bergrivieren over en genoten van het prachtige zicht overal rondom ons.
De tocht duurde 4 uur want het klimt ngal. Omstreeks 15:00 zagen we eindelijk de berghutten tussen de bomen liggen. Eenmaal daar aangekomen werden we begroet door het 4-koppige team dat voor de opvang zorgde. Er was een Franstalige Canadese, Noëlle die voor de administratie zorgde. Een Nieuwzeelands echtpaar dat kookte en het onderhoud deed en een Koreaanse die het kuiswerk deed. Bij de aankomst mochten we onmiddellijk aanschuiven op het terras voor de afternoon tea., die bestond uit limonade, tee of koffie en koekjes of cakes. Na 14 km klimmen deed dit geweldig veel deugd. We hebben ons verfrist, een douche genomen en zijn daarna nog gewandeld tot aan het meer dat nog 20 minuten verder lag. Het zicht was er opnieuw prachtig. Omstreeks 18:30 was er avondeten. Ondertussen waren de andere gasten toegekomen, een groep Duitse toeristen die daar reeds de dag voordien aangekomen was en vandaag de wandeling van 25 km door de bergen had gemaakt. Er was ook nog een ander koppel toegekomen een Australische met haar Japanse vriend. Samen met deze mensen zaten we aan grote tafels voor het avondmaal: soep, zalm, aardappel in de schil en veel groentes. Als dessert was er een lekkere taart ter ere van onze 25jaar huwelijk en voor een duitse dame die jarig was.
Dan zijn we gaan slapen. Onze blokhut heeft plaats voor 4 , mar wij waren alleen. Er zijn geen WC's in de blokhut. Er staat een zaklamp om het pad te volgen dat naar het aparte wc-hutje leidt. Je moet 5 trappen omhoog omdat alles in een grote plastiek ton moet opgevangen worden. Later worden deze tonnen per helikopter uit het park vervoerd. In de wc-hut stinkt het, maar er is geen andere keus.
Voor het slapengaan zagen we een prachtige sterrenhemel. Daarna hebben we lekker geslapen.

2007-09-09 Banff

Vandaag hebben we 2 wandelingen rond het stadje Banff gemaakt. In de voormiddag zijn we naar de top van Tunnel Mountain gewandeld (300 meter hoogteverschil overwinnen). We beginnen rond 10:00 als er nog wolken in het dal boven de stad hangen. Terwijl we omhoog wandelen breekt de zon langzaam door. Bovenop de berg hebben we prachtige vergezichten in alle richtingen. Tegen 13:00 waren we terug in het dorp. We zijn een steack restaurant binnengegaan om een goede steack te eten. Omstreeks 14:30 zijn we dan gewandeld naar de upper hot-springs. Op ons pad passeerden we Banff spring hotel dat je ook op alle foto's van Banff terugvindt. Bij de hot-springs was het druk, maar we hadden ons zwempak mee en we zijn de zwemkom ingegaan (8 CAD + 1 CAD voor een locker kastje). Het water was 40 graden warm en buiten was het zonnig met een frisse wind. Het wateris zwavelhoudend maar de meeste zwavel is eruitgehaald voor het in de zwemkom komt.
Op de terugweg zijn we gestopt bij de Bow river waterval waar we ons lieten fotograferen door een Japans stel. Op onze beurt hebben wij hen gefotografeerd. Daarna zijn we teruggekeerd naar het hotel om te eten en te slapen.

2007-09-08 van Vancouver naar Banff

Vanochtend uitgechecked uit delta airport hotel. Onze wagen aan de luchtthaven teruggebracht naar de huurfirma. Het vliegtuig naar Calgary genomen om 10:00. Aankomst in Calgary 12:15. Wagen afgehaald aan verhuurfirma. In Calgary gestopt aan een wegrestaurant en gegrilde forel gegeten. Doorgereden naar Banff. Je moet reeds op de highway bij het binnenrijden van de Rocky Mountains een Park Fee betalen, van ongeveer 9 CAD per persoon per dag. Voor ons was dit 6dagen maal 2. In Banff toegekomen rond 15:30. De hoofdstraat ligt hier open voor wegwerken. Gelukkig ligt ons hotel in een zijstraat. Ingechecked inhet hotel en nog een wandeling gemaakt langs Bow river tot aan het Banff springs hotel. Ook hier stond er ons een flesje schuimwijn te wachten in onze kamer. Die hebben we nu genuttigd en dan gaan slapen.

2007-09-07 Terug naar Vancouver City

Terugkeer naar Vancouver city. 's Morgens uitchecken van het Tin Wis hotel. Met de wagen via Port Alberni naar Nanaimo waar de ferries naar Vancouver afvaren. De weg van Tofino naar Port Alberni slingert tussen valeien geflankeerd door dennenwouden en passeert een paar grote (en ik bedoel grote) meren. Juist voor Port Alberni ligt Sproat Lake waar de laatste 2 Martin Mars watervliegtuigen liggen. Dit zijn 4-motorige watervliegtuigen die nu nog gebruikt worden als blusvliegtuig bij bosbranden. In Port Alberni zelf nemen we een chips and fish middagmaal: de 'fish' is hier nogmaals wilde zalm. Onderweg naar Nanaimo haven zien we een aanduiding dat de boot voor Vancouver van 15:15 reeds volzet is. Dit betekent dat we aan de kade moeten wachten op de boot van 17:45. We hebben daar wat gezonnebaad want het was prachtig weer.
Met de boot van 17:45 zijn we 2 uur later aangekomen in Tsawassen. Vandaar moesten we nog een 20-tal kilometer rijden tot aan het Delta Vancouver Airport hotel. Op onze kamer stond een klein flesje shcuimwijn klaar om ons te feliciteren voor ons 25-jarige huwelijksfeest. We hebben nog een snack gegeten in het restaurant van het hotel dat tegen een jachthaven lag. Daarna gaan slapen.

2007-09-06 Meares island en Bear watching

Aangezien de trip van dinsdag met Tsimka zo meegevallen is, hebben we in de voormiddag een trip van 4 uur naar Meares Island geboekt en in de namiddag een trip met haar vader Joe Martin (een engelse naam maar een echte First Nations).
De uitstap naar Meares Island begint aan de haven om 9:00. Er is nog een koppel uit Wales geboekt voor deze trip. Tsimka is opnieuw onze gids, haar schoonbroer Doug rekent af met ons, hij loopt mank want hij is 2 dagen ervoor op Long Beach gewond geraakt bij het surfen. We vertrekken terwijl er nog ee lichte mist over de haven hangt. De trip verloopt vlot over de havengeul via een paar kleine eilandjes naar Meares eiland. De mist is tegen dan reeds opgetrokken en we zien de bergen op Meares eiland. Daar aangekomen doen we onder begeleiding van Tsimka een uitstap door het regenwoud. Er is hier nogmaals een volledig houten pad, maar wel ruwer afgewerkt. Onderweg zien we een arendsnest en sporen van het werk van vroegere generaties van indianen. Omstreeks 13:00 zijn we terug. We eten samen iets met het Welshe koppel in het restaurant vlakbij.
OM 14:30 begnt onze Bear-watching trip met Joe Martin. Meneer Martin staat ons reeds op te wachten aan de kaai, maar zegt dat zijn broer Carl de gids zal zijn. We begroeten Carl en vertrekken in een kleine speedboot. We krijgen warme rode vesten aan die tegelijk dienen als reddingsvest. Eerst tuffen we de haven uit, maar dan gaat het volle snelheid via verschillende fjorden naar de achterkant van Meares eiland. De wind blast in ons gezicht en de boot stuitert over het water. Nu kunnen we de warme vesten goed gebruiken. De fjorden zijn prachtig.
Carl stuurt ons naar een baai waar reeds een ander bear-watching boot ligt. Aan de over zien we een beer die druk bezig is met rotsen om te keren, daaronder zoekt hij kleine krabbetjes.
Aangezien ons bootje een heel platte bodem heeft kunnen we stilletjes heel dichtbij de beer drijven.

Hierna stuurt Carl het bootje nog langs een eilandje met haven zeehonden die liggen te rusten. Op de terugweg zien we nog een zeearend staan aan de oevers. De arend heeft juist een meeuw gevangen en is die aan het opeten.
Na tween en half uur zijn we terug in de haven van Tofino. Tegen de avond zijn we moe terug op onze hotelkamer.

2007-09-03 Capilano en Vancouver Island

In de voormiddag staat een bezoek aan de Capilano suspension bridge op het plan. In de namiddag zullen we onze wagen ophalen aan Vancouver Airport en vandaar naar de ferry haven rijden in Tsawassen.
Capilano suspension bridge met Seabus en gewone bus bereikt omstreeks 10:00. Een geleid bezoek over het ontstaan van deze toeristische attractie. Dan zelf de brug oversteken. aan de overkant een geleid bezoek over het regenwoud. Dan zelf een trip in de hangbruggen die aan de hoge cederbomen hangen (20-30m hoog). Dit is zeer de moeite waard.
's Middags een snack in Capilano en dan met het openbaar vervoer naar de stad. In het hotel koffers ophalen en de bus nemen naar Vancouver Airport. De wagen ophalen en dan zuidwaarts naar Tsawassen ferry port. Overzet met de ferry in 2 uur naar Nanaimo. Vanaf dan begint het te regenen. We volgen nu Highway 4 via Port Alberni tot in Tofino. Het is ongeveer 200 km maar de trip zal 4 uur duren vanwege de kronkelende wegen, de regen en de wegenwerken. Het regent de ganse tijd. In het donker aangekomen aan het Tin Wis hotel in Tofino. Naar de kamer en gaan slapen in een kingsize bed.

2007-09-04 Tofino kanovaren met de indianen

Onze eerste volledige dag in Tofino. Het weer ziet er reeds beter uit. We staan vroeg op, nemen het ontbijt in het Tin Wis hotel. Ik bel naar het Tla-ook adventure center om een trip met de kano te boeken, deze zal om 11:00 starten. We verkennen nu eerst even het strand voor ons hotel. Dit is een klein strand met links en rechts nog enkele vakantiehuisjes. Daarna gaan we te voet naar Tofino. Onze wandeling zal ongeveer een uur duren. Er zijn geen voetpaden, we moeten highway 4 volgen, gelukkig is er wel een fietspad. De highway is hier slechts een 2-baans provincieweg, die slingert tussen de bossen. Onderweg zijn er opritten naar huizen of domeinen.
In Tofino aangekomen slaan we eerst een zijstraat rechtsaf om een van de vele aanlegsteigers te bekijken. Daarna wandelen we een andere zijstraat in om de juiste ligplaats van de Tla-ook te vinden. We herkennen deze gemakkelijk aan het uithangbord en aan de houten kano's die aan de steiger liggen. Alle overige firma's verhuren zee-kayaks, de Tla-ook zijn de enige die met originele houten kano's varen. In een kano kun je ook samen zitten.
Tussen de parking en de steiger staat een hutje en daarvoor staat een jongeman Doug, de blanke echtgenoot van de indiaanse eigenares. In Canada mag men niet meer 'indiaan' zeggen, maar 'First Nations person' of 'First Nations people'. We betalen onze trip die ongeveer 2uur en half zal duren.
Aangezien we nog een uur te vroeg zijn wandelen we nog door Tofino tot aan het kleine Tonquin park dat naar een zandstrand leidt. Onderweg zien we bij het postkantoor een verwittiging dat een er een beer gezien werd in de kleine bosjes tussen de verschillende straten.
Even voor 11:00 uur komen we terug bij het hutje voor de steiger waar onze gids Tsimka staat. Tsimka is een jonge 'First nations' van ongeveer 20 jaar oud, zij is de zus van de eigenares. We krijgen elk een grote houten peddel en stappen dan in de boot. We laten een watervliegtuig passeren dat vertrekt vanaf de naaste steiger en dan peddelen we rustig de baai in. Tsimka legt ondertussen vanalles uit over de natuur, de omgeving en de geschiedenis van haar volk, de Tla-ook. Zo vertelt ze dat haar vader de kano's met de hand gemaakt heeft. Ze zingt ook enkele liederen van haar volk terwijl we roeien. We roeien uit Tofino baai tot in de zee voor het Tin Wis hotel. De zee is kalm en wij kunnen dus rustig peddelen.
Nadat we terug aanmeren suggereert Tsimka ons een goede plaats om te eten: Sobo's. Dit is een eetkraam en geen restaurant dat bij de botanical gardens ligt, op de terugweg naar ons hotel. We doen nog waat aankopen in de Co-op winkel in Tofino centrum en gaan dan op stap naar Sobo's. Het is 14:00 als we daar aankomen. Maar het is er nog steeds druk. Sobo's wordt gerund door alternatieve mensen , er is vegetarisch eten, maar ook bio vlees en vis. De fish chowder is enorm lekker en een grote kom vult je goed.
Na het eten zijn we verder gewandeld naar ons hotel. We hebben er gedouched, wat gerust en daarna heb ik nog op het strand gejogd zoals veel andere gasten.

2007-09-05 Pacific Rim gematigd regenwoud

Vandaag zullen we enkele wandelingen maken in het Pacific Rim National Park.
Vanuit Tin Wis hotel zijn we met de wagen naar Scooner Cove pad gereden (10km). Het is nog fris met enige bewolking. Bij Scooner Cove, zoals bij al de wandelpaden in het park, is een parking waar we aan de automaat een dagticket kopen met onze creditcard, ongeveer 7 CAD. De kaart moet je dan zichtbaar onder de voorruit van je wagen leggen. We hebben 1 adult kaart gekocht, maar waarschijnlijk moet je er 2 kopen. Dit was echter niet duidelijk. Aan de parking ligt dan het Scooner Cove pad dat door het regenwoud naar Long Beach leidt. Het pad is volledig aangelegd uit planken van rood cederhout en maar goed ook want dit is een echte wildernis, met veel omgevallen bomen, hoogteverschillen en waterhindernissen. De rode ceder is een van de grootste boomsoorten in deze regio en uitstekend timmerhout. Ik denk dat de Canadezen liever een pad timmeren dan een pad van steenslag te moeten aanleggen.
Na 1km klimmen en dalen komen we uit op Long Beach. Aan de bosran ligt het vol met aangespoelde boomstronken. Voor ons liggen een paar eilandjes. Long Beach is een mooi zandstrand dat zich kilometrs lang zuidwaarts uitstrekt. Het staat bekend als een goed surfstrand en in de verte zien we inderdaad reeds surfers. We doen onze wandelschoenen uit en stappen over het strand. We wandelen ongeveer anderhalf uur blootsvoets, genietend van de zon die nu volop straalt. Er staat nog een frisse zeebries. Na anderhalf uur zijn we aangekomen bij Combers Beach waar een aantal rotsformaties uit het strand opsteken. Een mijl zee inwaarts liggen nog een paar rotsformaties waarop zeeleeuwen liggen te rusten. In het bos ligt een pad naar het Spruce Fringe trail.
We doen onze wandelschoenen aan en keren nu terug naar Scooner Cover. onderweg komen we steeds meer gezinnen met kinderen en wandelaars tegen. Er zijn ook meer surfers in de zee, ondanks het feit dat het nog eb is. Na nog eens anderhalf uur wandelen zijn we terug aan Scooners Cove pad, dat e terug volgen tot de parking.
Het is ondertussen 13:00 en we rijden nu richting Tofino om een snack te eten bij Sobo's (Fish chowder en Thai roast chicken).
Na Sobo's terug met de wagen naar Tin Wis om een douche te nemen.
Omstreeks 3 uur rijden we dan terug naar het Pacific Rim Park. We stoppen eerst aan Radar Hill om te genieten van het uitzicht over de bossen van dit schiereiland.
Daarna rijden we tot op de Parking van de rainforest trail. Dit pad bestaat uit 2 delen en is nogmaals volledig uit ceder aangelegd door het regenwoud.